من در سال 2012 با نوشتن قانون زیر “قاعده برای شام خانوادگی” با مشکلات زیادی مواجه شدم…
قانون 1: اگر بچه زیر سه سال دارید، اذیت نکنید.
قوانین دیگری نیز وجود داشت که من به آنها اعتقاد داشتم – غذا واقعاً مهم نیست، در منطقه راحتی آشپزی خود بپزید، سیب زمینی پوره شده صرفه جویی کنید، منطق کلم بروکلی را به کار ببرید، و غیره – اما این همان چیزی بود که توده ها را عصبانی کرد. جمعی وجود داشت وای از والدین غرق شده، اما همچنین بسیاری از مخالفان. همه بچه هایم را به محض اینکه روی صندلی های بلندشان بنشینند سر میز شام گذاشتم، برخی گفتند. یکی از منتقدان در آمازون نوشت، این روش یک راه مطمئن برای ایجاد افراد حساس است.
خوب حدس بزن چی؟ با گذشت بیش از یک دهه، من همچنان بر این قانون ایستاده ام. هر دو دخترم بزرگ شده اند و در دانشگاه هستند، و من این پیام را از بالا در لانه خالی رفیع خود می نویسم، اما هرگز آن روزهای پر استرس اولیه از سر کار آمدن به خانه و تلاش برای پختن شامی با کمترین مخرج را فراموش نمی کنم. که همه آن را دوست داشتند (غیرممکن است)، در حالی که به یک نوزاد ساعت جادوگری و خواهر بزرگترش دلداری می داد که همه مامان گرسنه هستم. همانطور که در سال 2012 نوشتم: «نمی‌توانید روی هیچ نوع مکالمه‌ای تمرکز کنید یا از چیزی که صرف آماده کردن آن کرده‌اید لذت ببرید، چه رسد به اینکه بتوانید از تنها لحظه‌ای که خانواده‌تان به برق متصل نیستید لذت ببرید. در واقع، شما فقط خودتان را برای شکست آماده خواهید کرد، و به طور بالقوه باعث ایجاد یک مارپیچ در مکان های تاریک نفرت از خود خواهید شد. بهبودی از آن می تواند سخت باشد.»
بدیهی است که اگر بیشتر از من به عنوان یک والدین جدید با هم هستید و در آن شرایط از آشپزی لذت می برید، یا اگر بدون عرق کردن برای نوزادان سه قلو خود شام خانوادگی می کشید، این توصیه را نادیده بگیرید! اما من تا سه سالگی شروع نکردم، سپس 15 سال شام خانوادگی کاملاً ناقص خوردم که آنقدر دوست داشتم که درباره آنها کتاب نوشتم. نکته این است که مثل همیشه کاری را که برای شما مناسب است انجام دهید. و این تصور که اگر این کار را نکنی، محکوم به فنا هستی، در بسته است، آسیب وارد شده است!؟ چند بار در 20 سال گذشته به عنوان یک مادر به این فکر کردم، سپس ثابت شد که اشتباه می کنم، گاهی اوقات فقط چند لحظه بعد. (هشت برای او برای شروع فوتبال خیلی دیر است. اگر از پنج سالگی شروع به تعیین تکلیف نکنم، هرگز مسئولیت را درک نمی کنند. او هرگز به ریاضیات نمی رسد.) اینها بچه بوستون تریرهایی نیستند که ما بزرگ می کنیم، آنها نوزادان انسان هستند، با تمام انعطاف پذیری و استحکامی که همراه با آن است.
PS 8 راه هایی برای ترغیب بچه ها به خوردن سبزیجات، نحوه صحبت کردن بچه ها در شام و راز تاریک والدین تنبل.
(عکس از Melissa Milis Photography/Stocksy.)